Nesne Yönelimli Programlama (OOP), programlama paradigmasının bir türüdür. Bu paradigma, yazılımı nesnelerin bir araya gelmesiyle oluşturur ve her nesnenin birbirleriyle etkileşimde bulunmasına olanak tanır. OOP, kodun daha düzenli, anlaşılır ve yeniden kullanılabilir olmasını sağlar.

1. Sınıflar ve Nesneler: Sınıflar, veri yapılarını ve bu veri yapıları üzerinde işlemleri içeren bir şablondur. Nesneler ise bu sınıfların örnekleridir.

   class Araba {
   private:
       string marka;
       int modelYili;
   public:
       void setMarka(string m) {
           marka = m;
       }
       void setModelYili(int yil) {
           modelYili = yil;
       }
   };
   
   Araba araba1; // Araba sınıfından bir nesne oluşturuldu

2. Encapsulation (Kapsülleme): Verilerin ve bu verilere erişen fonksiyonların bir arada bulunmasıdır. Veri gizleme ve sınıf arasındaki etkileşimi kontrol etmek için kullanılır.

   class Araba {
   private:
       string marka;
       int modelYili;
   public:
       void setMarka(string m) {
           marka = m;
       }
       void setModelYili(int yil) {
           modelYili = yil;
       }
       string getMarka() {
           return marka;
       }
       int getModelYili() {
           return modelYili;
       }
   };

3. Kalıtım (Inheritance): Bir sınıfın başka bir sınıftan özelliklerini ve davranışlarını miras alabilmesidir.

   class Otomobil : public Araba {
   private:
       int motorHacmi;
   public:
       void setMotorHacmi(int hacim) {
           motorHacmi = hacim;
       }
       int getMotorHacmi() {
           return motorHacmi;
       }
   };

4. Polimorfizm (Polymorphism): Aynı isimde farklı işlevselliklere sahip olan fonksiyonların aynı sınıf içinde veya farklı sınıflarda tanımlanabilmesidir.

   class Sekil {
   public:
       virtual void alanHesapla() = 0; // Saf sanal fonksiyon
   };
   
   class Dikdortgen : public Sekil {
   private:
       int uzunluk, genislik;
   public:
       Dikdortgen(int u, int g) : uzunluk(u), genislik(g) {}
       void alanHesapla() override {
           cout << "Dikdörtgen Alanı: " << uzunluk * genislik << endl;
       }
   };

5. Arayüz (Interface): Nesneler arasında belirli bir davranışı garanti etmek için kullanılır.

   class GeometrikSekil {
   public:
       virtual double alanHesapla() = 0;
       virtual double cevreHesapla() = 0;
   };
   
   class Dikdortgen : public GeometrikSekil {
   private:
       double uzunluk, genislik;
   public:
       Dikdortgen(double u, double g) : uzunluk(u), genislik(g) {}
       double alanHesapla() override {
           return uzunluk * genislik;
       }
       double cevreHesapla() override {
           return 2 * (uzunluk + genislik);
       }
   };

Sonuç olarak, shallow copy ile yapılan kopyalamada nesneler aynı veriye işaret ederken, deep copy ile yapılan kopyalamada her nesne kendi bağımsız veri kopyasına sahip olur.

Abstract class'lar, soyut bir kavramı temsil eden ve bu kavramı somutlaştırmak için alt sınıflar tarafından genişletilmesi gereken sınıflardır.

• Abstract class'lar, en az bir saf sanal fonksiyon içerirler.
• Saf sanal fonksiyonlar, temel sınıf tarafından uygulanmaz ve sadece alt sınıflar tarafından uygulanır.
• Bu fonksiyonlar, temel sınıfın arayüzünü tanımlar ve alt sınıfların bu arayüzü uygulamalarını sağlar.

Abstract class'lardan doğrudan bir nesne oluşturulamaz. Bunun yerine, abstract class'tan türetilen alt sınıflardan nesneler oluşturulur.

• Abstract class'lar genellikle bir arayüz sağlarlar.
• Bu arayüz, alt sınıfların belirli işlevleri uygulamalarını zorunlu kılar.
• Alt sınıflar, abstract class'ın saf sanal fonksiyonlarını uygulayarak soyut kavramı somutlaştırır.